Średniowieczny transport wodny
Stałą komunikację przez Wisłę zapewniały promy. Ówczesne promy nie przypominały dzisiejszych. Były to płaskodenne łodzie, które przeprawiano na drugą stronę rzeki wyłącznie siłą rąk ludzkich. Na rzekach płytkich używano drągów i bosaków, na głębokich- wioseł. Czasami układano pomosty na dwóch łodziach, co zwiększało ładowność promu, ale utrudniało manipulowanie i obsługę.
Flisactwo
W dawnej Polsce przewóz towarów drogą rzeczną nazywano flisactwem. Początkowo transportowano towary przede wszystkim na tratwach, później na różnego rodzaju statkach i łodziach towarowych. Transporty, złożone z kilku statków lub tratew, pływały od wczesnej wiosny do późnej jesieni. Przewoźnicy pływający tym środkiem transportu nazywani byli flisakami. Na czele takiego transportu płynął retman, na przodzie pierwszej tratwy, a w przypadku statków na łódeczce, zwanej retmaniakiem, który wskazywał drogę spławną. Flisacy rekrutowali się przede wszystkim z chłopów pańszczyźnianych i wolnych.
Transport śródlądowy
W dawniejszych latach konie ciągnęły nie tylko wozy z ludźmi i towarami , ale także barki po rzekach i kanałach. W czasie budowy Kanału były przygotowane ścieżki do przemieszczania się koni wraz z woźnicami
Transport morski w XVII wieku
Na pierwszym miejscu wśród środków transportu wysuwał się transport morski. Okres ten był dobry dla rozwoju handlu dalekomorskiego. W związku z postępem technicznym i wzrostem bezpieczeństwa nastąpił znaczny rozwój flot handlowych. W tym okresie nastąpił również rozwój systemu nawigacyjnego. Na ziemuiach polskich najważniejszą rolę pełnił port w Gdańsku.
Transport wodny w XIX wieku
Głównymi arteriami komunikacyjnymi były Wisła i Odra. Naturalne szlaki wodne łączono między sobą kanałami. Śluzy wznoszono kamienno-ceglane. Do ich budowy używano wapna hydraulicznego. Okazało się to niezwykle trwałe. W transporcie wodnym posługiwano się tratwami i różnego rodzaju łodziami, które w zależności od swojej budowy i od regionu kraju nosiły inne nazwy (berlinki, szkuty, galery, barki, łodzie odrzańskie itp.) Łodzie były najczęściej żeglowe, rzadziej na wiosła i miały różną ładowność uzależnioną od głębokości rzeki, po której kursowały. Największe z nich pływające po Odrze i Wiśle mogły zabierać 75 ton ładunku. Jeżeli chodzi o konstrukcję to obok drewna w XIX wieku zaczęto używać także żelaza. Przy przeprawach posługiwano się łodziami wiosłowymi lub promami.
